Te
estoy hablando a ti. Exacto. No le des a la ruedecita del ratón a
ver cuanto de largo es el texto; quiero ser breve ya que mi primer
objetivo es que me leas, el segundo que disfrutes haciéndolo, y el
tercero aconsejarte o iluminarte en todo lo que pueda. Estamos juntos
en esto ¿no? Yo te escribo y tú me lees quiero decir, y un día
seré yo quien te lea a ti.
Quiero
inspirarte: hacer que te veas reflejado en un espejo, si puede ser
sonriendo, y que te descubras a ti mismo. No voy a contar mis
historietas del Llombai, por ahora, esos divertidos momentos los
dejaremos para otro día. Yo quiero inspirarte como me inspiraron a
mi.
No
sé cual será tu situación. Puede que seas muy maduro y ya tengas
claro tu futuro cuando venga el día de mañana; o igual eres de esos
como "El Jóker" que les gusta improvisar sobre la marcha y
ser un agente del caos. Las dos están bien o mal, pero un día, de
repente y sin avisar, como el mosquito que te pica en verano, te
empezarán a rondar preguntas raras sobre tu cabeza. Y no me refiero
a que estudiar, si no a como quieres ser como persona y que es lo que
te hará disfrutar y sentirte orgulloso de ti mismo. A todo el mundo
le llega, a algunos con 13 años y otros con 70; a mi fue a los 19.
Te
daré una buena noticia: no hace falta que busques las respuestas en
el exterior porqué esas llaves las tienes tú, y puedes abrir la
puerta día tras día. Como dijo un escritor al que yo venero, "No
basta con ser como somos. Tenemos muchas versiones y hay una que da
lo mejor posible de nosotros mismos, pero para alcanzarla tienes que
saber quien eres y como eres." Pues este es el consejo que yo te
doy: si esas preguntas, consciente o subconscientemente, te silvan al
oído, es el momento de buscar tu mejor versión, de saber quién
eres y cómo eres, y es más fácil de lo que crees aunque haya mil y
una versiones de ti mismo que aún no conoces. Decide cambiar, o
simplemente mejorar, pero progresa día a día para encontrar esa
tecla mágica que te haga radiar; y si no te gusta lo que ves en ese
espejo, te digo "HOY ES EL PRIMER DÍA DEL RESTO DE TU VIDA."
Reinicia, y a seguir mejorando, cambiando y encontrarte a ti mismo.
Si te planteas de esta forma las preguntas de las que te he hablado,
estoy seguro de que te irá tan bien como me está yendo a mi.
Te
diré una última cosa. Esta vida es seria, golpea muy fuerte y no es
como un Mario Bross con flores y vidas-bonus; pero no te la tomes
como algo personal y sonríele cada vez que te empuja, porqué sabes
que en nada te vas a levantar para seguir subido en ella. Disfrútala.
Muchas
gracias por haberme leído y dado la oportunidad y responsabilidad de
expresarme. Más adelante contaré mis aventuras por ese amado
instituto, agradeciendo a todo aquel que merece más que palabras, e
intentando ayudarte o prevenirte a tiempo.
Un
gran abrazo amigo mío
M'alegre de llegir-te, Pablo. I també del teu to positiu i optimista davant el repte del futur . Deixes palesa la necessitat d' anar fent-te dia a dia, amb les experiències, bones o dolentes, però sempre mirant endavant.
ResponEliminaTens l'esperit de superació, que implica valentia, creativitat i curiositat. Sé, perquè hem parlat, com t'està anant per la universitat, i em fa molt de goig llegir el teu escrit. Espere que continues en el blog, explicant més aspectes de la teua experiència.
Hola Pablo. En primer lloc desitjar-te sort en els teus estudis. La teua primera entrada, que és molt bona, em deixa en ganes de més. Ja dius moltes coses, però apunta a que el millor està per vindre. Així que ja espere la teua segona entrada.
ResponEliminaNeil Strauss. Realmente te da qué pensar, muestras la parte más madura de ti mismo, cosa que desconocía que tenías x). Un placer haber leído la entrada.
ResponElimina